Leonardova perspektiva

Umjetnici renesanse ne samo da su se potrudili da svijet oko sebe naslikaju što vjerodostojnije, nego i da dočaraju dubinu i širinu, odnosno, da na ravnoj površini, prostor izgleda kao da ima tri dimenzije. Leonardo da Vinči se sa tajnama perspektive upoznao još kao učenik poznatog umjetnika Andreja del Verokija. Leon Batista Alberti italijanski arhitekta i teoretičar umjetnosti, prvi je napisao pravila koja treba poštovati u stvaraju perspektive. Leonardo da Vinči u svojim djelima dodatno je razvio Albertinijeva pravila. "Tajna večera" najbolji je primjer velike vjestine kojom je Leonardo stvorio djelo neprolazne vrijednosti.

"Tajnu večeru" Leonardo je naslikao visoko na zidu prostorije u kojoj su objedovali kaluđeri u manastiru Santa Marija dele Gracije u Milanu. Kao što se vidi na slici, čitava ova zidna slika, veličine 460x880 centimetara, mogla bi da se iscrta zamišljenim linijama koje se sijeku u  samo središtu kompozicije u isto tako zamišljenoj tački u kojoj je Leonardo smišljeno postavio lice sina Božijeg i dodatno ga istakao svjetlošću koja dopire sa prozora iza hristovih leđa. Iako je visoko iznad vidokruga, pogled osobe koja stoji i posmatra "Tajnu večeru" nepogrešivo se zaustavlja na liku Isusa Hrista. Leonardo je linerarnom perspektivom postigao pravo čudo. Naime, kaluđeri koji su objedovali ispod ove velike zidne slike čitavo vrijeme su imali utisak da ih sa zida posmatraju oči sina Božijeg.